a wszystkie były zmarszczone. Dobra pani Gąsowska nie zajmowała się jednak rozwiązaniem zagadki; ją trapiło co innego.<br>- Żeby tylko Adaś nie rozchorował się z wysiłku - mówiła do córki. - Mnie pękłaby głowa.<br>- Jemu nie pęknie! - odpowiedziała panna Wanda w zamyśleniu i nagle nie zapowiedziawszy "wielkiej sceny" rzuciła się matce na szyję. - Och, mamusiu, mamusiu! - 'szeptała równocześnie gorąco i łzawo.<br>- Co ci się stało, moje dziecko? - zdumiała się matka. - Czy to przypadkiem nie z żołądka?<br>Nie było to jednak z żołądka, tylko z serca, na co medycyna nie zna lekarstwa. Adaś byłby to przejrzał w jednej chwili. Adaś był jednak całkowicie stracony dla