w. Chodzi o drugi edykt króla Eadmunda ogłoszony między 943 a 946 r. Zaczyna się on deklaracją intencji: "Rozmyślałem wraz z moim witanem - duchownymi i świeckimi - w jaki sposób mógłbym najbardziej umocnić chrześcijaństwo" (hu ic maehte Cristendomes maest araeran). Szczególnie martwiły króla i jego doradców "wszelkie niesprawiedliwe waśnie", więc postanowili: <q>"Od tej pory (heonanfor(), jeżeli ktoś kogoś zabije, niech sam jeden podlega wróżdzie (he wege sylf (a faehthe), o ile w ciągu dwunastu miesięcy z pomocą swoich krewnych nie zapłaci pełnego wergeldu odpowiadającego urodzeniu [to jest kondycji społecznej ofiary]. Jeżeli zaś jego ród opuści go i nie zechce za niego płacić, wówczas chcę