więc i on, ma się rozumieć, żyje osobno, w pojedynczych, szczelnie zamkniętych akwariach. Zero komunikatu, zero porozumienia. Żeby chociaż kilka tych samych książek, filmów, kilka kultowych zdarzeń-wspomnień; nic z tego. W zamian za to trochę własnego piasku, trochę powietrza dla płuc, trochę wody, z której wypuszczać można bąble słów! Odrobina przestrzeni za szkłem, odtąd dotąd, by żyć i obserwować inne akwaria. Odtąd dotąd! Tylko tyle, żeby trwać, żeby nie obnażyć się przed światem i nie wystawić na jego szyderstwo! Reszta to zwykły pozór - te nieskończone gadki, te poważnie i śmiesznie rozumiane egzystencje oraz natrętne uczucie na każdym kroku, że on