odezwał się półgłosem Felek.<br>Ale Marcin nie spał. Otworzył oczy i spojrzał najpierw na Jerzego, potem na Felka:<br>- Chcę wiedzieć. Coście z nim zrobili? Szretter wzruszył ramionami:<br>- Po co ci to? Powiedziałem ci, że to nasza sprawa. - Moja też.<br>Szarpnął niecierpliwie kołdrę i usiłował się podnieść, zabrakło mu jednak sił. Opadł z powrotem na poduszki. Chwilę leżał bez ruchu.<br>- Chcę wiedzieć - powiedział ledwie dosłyszalnym szeptem. To jedno.<br>Felek nie wytrzymał:<br>- Powiedzże, Jurek! Co szkodzi? Jak chce... Szretter siedział zamyślony.<br>- Jurek!<br>&lt;page nr=225&gt; Ten wyprostował się nagle.<br>- Nie! - powiedział twardo i podniósł się. - Idziemy. Trzymaj się, Marcin, wszystko będzie dobrze. Za parę dni zajrzymy