Nad przewieszonym przez zad konia koziołkiem brzęczała mucha.<br>Szelest. Ciche gwizdnięcie. Zagwizdała w odpowiedzi. Scoia'tael niczym duchy wyłonili się z zarośli, a Milva dopiero wówczas odetchnęła swobodniej. Znała ich. Należeli do komanda Coinneacha D&#130; Reo.<br>- Hael - powiedziała, zsiadając. - Que'ss va?<br>- Ne'ss - odrzekł sucho elf, którego imienia nie pamiętała. - Caemm.<br>Opodal, na polance, obozowali inni. Było ich co najmniej trzydziestu, więcej niż liczyło komando Coinneacha. Milva zdziwiła się. Ostatnimi czasy oddziały Wiewiórek topniały raczej, niż rosły. Ostatnimi czasy spotykane komanda były grupami pokrwawionych, zgorączkowanych, ledwo trzymających się w siodłach i na nogach obszarpańców. To komando było inne.<br>- Cead, Coinneach - pozdrowiła zbliżającego