było żadnych podstaw, aby sądzić, że ów osobnik miał wrogie zamiary. Mógł to być samotny turysta, który zabłąkał się na Polanę.<br>Tajemnicza postać zbliżała się. Jeszcze krok i minie mnie w odległości wyciągniętego ramienia. 'rak bardzo pragnąłem, aby w tym momencie znowu błysnęło. Lecz tym razem szczęście mi nie sprzyjało <br>&lt;page nr=197&gt;.<br> Osobnik przeszedł obok, twarzy jego nie zdołałem zobaczyć. Szedł szybko, coraz szybciej i rozpłynął się w ciemnościach.<br>Pobiegłem za nim stąpając na palcach. Ścieżka skręcała raptownie obok wielkiego krzaka. Otarłem się o niego prawym ramieniem, a potem potknąłem o wystający z ziemi korzeń. Potknięcie było tak niespodziewane, że jak długi przewróciłem