miliona stopni i staje się nieprzezroczysty dla promieniowania. Energia znajduje jednak sposób, by przebyć ostatnie 200 tysięcy km: zamienia zewnętrzne warstwy Słońca w gigantyczny sagan gotującej się materii. Olbrzymie, gorące bąble gazu unoszą się majestatycznie ku powierzchni, tam oddają ciepło i - ochłodzone - toną z powrotem, ustępując miejsca kolejnym rozgrzanym bąblom. Ostatecznie, po kilkuset milionach lat przedzierania się przez wnętrze Słońca, kwant energii jest gotów, by wychynąć w przestrzeń kosmiczną (mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że dziś ogrzewa nas energia wyprodukowana w słonecznym jądrze wtedy, gdy życie na Ziemi nie opuściło jeszcze oceanów).<br>Temperatura powierzchni naszej gwiazdy wynosi już zaledwie