Typ tekstu: Książka
Autor: Włodzimierz Kwaśniewicz
Tytuł: Dzieje szabli w Polsce
Rok: 1999
ryfkami o ruchomych kółkach nośnych, umieszczonymi w odległości 160 mm od siebie, a górna 82 mm od kołnierza szyjki umocowanego na wcisk. Pomiędzy górną ryfką a kołnierzem na zewnętrznej stronie pochwy przylutowana srebrna tarczka z nałożonym wypukło herbem Lubicz, wokół którego wygrawerowano: ŤS.W./26/XI/1862/ b.O./1920ť. Ostroga z grubej blachy, zaokrąglona, z dłuższym ramieniem".
Szabla wz. 1917 podoficera kawalerii. Typowy egzemplarz tego wzoru charakteryzował się rękojeścią z drewnianym trzonem długości 11 cm, lakierowanym na czarno, z 7-8 lekko ukośnymi karbowaniami bez metalowego oplotu; jelec nie miał wąsów. Reszta oprawy rękojeści była identyczna ze wzorem oficerskim. Głownie
ryfkami o ruchomych kółkach nośnych, umieszczonymi w odległości 160 mm od siebie, a górna 82 mm od kołnierza szyjki umocowanego na wcisk. Pomiędzy górną ryfką a kołnierzem na zewnętrznej stronie pochwy przylutowana srebrna tarczka z nałożonym wypukło herbem Lubicz, wokół którego wygrawerowano: ŤS.W./26/XI/1862/ b.O./1920ť. Ostroga z grubej blachy, zaokrąglona, z dłuższym ramieniem".<br> Szabla wz. 1917 podoficera kawalerii. Typowy egzemplarz tego wzoru charakteryzował się rękojeścią z drewnianym trzonem długości 11 cm, lakierowanym na czarno, z 7-8 lekko ukośnymi karbowaniami bez metalowego oplotu; jelec nie miał wąsów. Reszta oprawy rękojeści była identyczna ze wzorem oficerskim. Głownie
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego