Adam odwrócił się gwałtownie, omal nie strącając <br>doniczki z rosochatym badylem.<br>- Skąd wiesz? - spytał dziwnym głosem, piskliwym <br>jakby i spłoszonym.<br> - No i powiedział - wycedził <br>przez zęby Pinokio. - Brawo, Rylec, moje uznanie dla szanownej <br>mózgownicy. Zmusiła niemowę do zwierzeń...<br>Nie dokończył, bo od okna dobiegł ich śmiech. Już <br>normalny, jakby ulgi. Oszalał, dając się tak złapać. <br>Nikt przecież nie widział, nikt nie wie...<br>- W kim się zakochałem, Rylec? - spytał niedbale.<br>- W takiej jednej, co tu była i pytała o ciebie - odpowiedział <br>Kaziu. - Nawet ci coś przyniosła, praojcze Adamie. Prawdziwa <br>Ewa, łap! - Rzucił zieloną, niedojrzałą <br>kulę jabłka. - Przytargała trzy, od ust odejmując. <br>Żółtawe