marca o mało co nie doszło do wybuchu wojny domowej, kiedy adżarska policja odmówiła wpuszczenia &lt;name type="person"&gt;Saakaszwilego&lt;/&gt; na terytorium republiki. Konflikt udało się załagodzić po spotkaniu obydwu przywódców. Wkrótce jednak &lt;name type="place"&gt;Adżaria&lt;/&gt; zakwestionowała wyniki wyborów parlamentarnych, w których partia &lt;name type="person"&gt;Abaszydzego&lt;/&gt; nie przekroczyła 7-procentowego progu.<br>&lt;name type="place"&gt;Autonomia Adżarska&lt;/&gt; istnieje od początku lat 20. Ówczesne władze radzieckiej &lt;name type="place"&gt;Gruzji&lt;/&gt; zgodziły się na nią w traktacie z &lt;name type="place"&gt;Turcją&lt;/&gt;, chcąc zapewnić autonomię miejscowym muzułmanom, którzy wówczas stanowili większość mieszkańców &lt;name type="place"&gt;Adżarii&lt;/&gt;. Adżarowie, w przeciwieństwie do Abchazów i Osetyjczyków, to ludność gruzińskojęzyczna. Republika - również w przeciwieństwie do &lt;name type="place"&gt;Abchazji&lt;/&gt; i &lt;name type="place"&gt;Południowej Osetii&lt;/&gt; - nigdy nie ogłosiła niepodległości, choć faktycznie władze centralne przez