Ja się zachowuję Tak, jakbym wierzył, a jednak nie wierzę Szanuję, a jednak nie szanuję (...)&lt;/&gt; (Dr 152-153) Tak więc Pijakowi udaje się przekonać Henryka. Ale można też powiedzieć, że Henryk przekonał sam siebie albo że przyzwolił swoim tłumionym skłonnościom... Nigdzie wyraźniej nie widać, że Pijak jest ciemną stroną Henryka:<br>&lt;q&gt;PIJAK<br> Nie rozumiesz A jednak jakoś rozumiesz. Rozumiesz Bo ja rozumiem.<br>HENRYK<br> Rozumiesz Bo ja rozumiem. Ty? Ja? Któż z nas Do kogo mówi? Nie widzę...&lt;/&gt; (Dr 155) Henryk przekonuje się też po chwili, że Pijak ma słuszność: Ojciec drży na myśl, że go Henryk opuści. Więc nie w Bogu pokłada