prawie pół roku, przez które pani do mnie nie odezwała się słowem... Traktowała mnie pani jak widmo, jak powietrze... A teraz ni stąd, ni zowąd, prosi mnie pani do tańca. No, sama pani przyzna...<br>- Nic nie przyznam... Nie gadaj! - skarciła mnie zalotnie. - Słuchaj muzyki i tańcz.<br>&lt;gap&gt; - zawodził pierwszy vocal "Skowyczących Panter".<br>- Czyż nie pachnie to kiczem? - zagrałem ironistę.<br>- Co?<br>- No, ten nasz słodki taniec na tle tych słodkich słów.<br>- Być może cię to zdziwi, lecz nie znam angielskiego... A poza tym... czasami... kicz bywa całkiem miły. Nie trzeba się go wyrzekać. Gdyby nie było kiczu, nie byłoby wielkiej sztuki. Gdyby nie