i braterstwa, dawało poczucie wewnętrznej wolności, które pozwalało daleko łatwiej i bez wewnętrznego upokorzenia znosić akty usankcjonowanego bezprawia ze strony systemu. Świadectwem tego psychicznego uwolnienia jest cytowane na wstępie przemówienie Ludwika Waryńskiego przed sądem. Jeszcze wcześniej i bardziej manifestacyjnie wyraża te uczucia, obciążony największymi zarzutami w procesie &lt;name type="org"&gt;Proletariatu&lt;/&gt;, &lt;name type="person"&gt;Stanisław Kunicki&lt;/&gt;: &lt;gap&gt;<br>Patos wypowiedzi &lt;name type="person"&gt;Kunickiego&lt;/&gt; kryje w sobie głęboką wiarę w przyszłość. Ta przyszłość - rewolucja, jej cel i jej surowe prawa - uzasadnia jego postępowanie, które bez tego odwołania się musi wydać się czystym szaleństwem. Rewolucja i przyszłe społeczeństwo socjalistyczne staje się dlań mitem twórczym, nadaje motywację jego życiu i - niepotrzebnej, zdawałoby się - śmierci