połowie wypowiedzenia, jakby uznawała je za nie dość ważne dla adresata... Jakby wiedziała już z góry, że adresat przestał słuchać... Zaczęło się przedstawienie... Zagrali uwerturę... Z dwóch stron słyszałem cichnące rozmowy, przedzielone ścianą muzyki - i z jednej, i z drugiej strony... Może tak było zawsze - pomyślałem... Potem poszliśmy jeść... A Paulina Wasiljewna się krzątała... Więc kiedy potem wymknęła się na schody cesarskie... Pewnie i ona myśli sobie o tych schodach cesarskich, że ona teraz chodzi tymi schodami, i o tym, jak cesarza zabito... A teraz... Przecież ciągle jeszcze chroni godność tych schodów, przecież ciągle jeszcze nosi stare klucze... stare klucze. Myślę