Janusz Tarnowski. Przepraszam! <br>&lt;au&gt;Kazimierz Koźniewski&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art"&gt;<br>&lt;tit&gt;&lt;foreign&gt;Krajina&lt;/&gt; wojny, rock'n'rolla i prawosławia&lt;/&gt;<br><br>&lt;au&gt; Marcin Meller&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt; Zapomnij o brzydkim świecie &lt;/&gt;<br><br>Siedzimy w kawiarence, kiedy pada kolejny strzał. W pierwszej chwili nikt nie zwraca uwagi. Ale widzę zamieszanie za oknem, więc wychodzę na ulicę. W kałuży krwi leży dwudziestoletni chłopak. Właśnie strzelił sobie w głowę. Pęka szyba w drzwiach stłuczona ręką przez brata samobójcy, który jak oszalały wypada z kawiarni. "Dlaczego?" - pytam. Ludzie wzruszają ramionami: "rat" - wojna. To jedno słowo wszystko tłumaczy. Chłopcy i dziewczęta rozchodzą się do innych kafejek. Nad czym tu rozprawiać? Rat. Jutro mogą zginąć na froncie albo od zabłąkanego pocisku armatniego. Republika