która po ulicach skarży się na "swych przełożonych sł[abość]": na ulicach, bo "sie w rynku barzo omyliła" i "wszytkę tam swą nadzieję straciła". Można się domyślać - bo o dowód w przypadku tak aluzyjnego utworu jak Krótka rozprawa dosyć trudno - że rynek to alegoryczna nazwa siedziby władz: sejmu i króla.<br>Personifikacja pojęcia jako figura poetycka znana była zarówno starożytności, jak i wiekom średnim. Personifikowana Rzeczpospolita robi swoistą karierę w literaturze staropolskiej. Jest rzeczą znamienną, że pisarze wieku XVI stosują tę personifikację jakby z głębokim poczuciem etymologicznego znaczenia nazwy, jeszcze nie zleksykalizowanej: rzecz pospolita, res publica, rzecz wspólna, wspólna własność wszystkich obywateli