głowy im zwiędły i opadły <br>na kolana.<br><br>Więzień przebudził się nagle, drgnął ukłuty wolnością <br>owiewającą go z czerwcowym wiatrem, popatrzył <br>dookoła na kamienny mur domów z wygaszonymi <br>oknami, na ziemię, na niebo, na beczkę z piwem, <br>na Pijusa, chrapiącego równie głośno jak <br>w łóżku i wytrzeźwiał.<br><br>- Idziemy spać. - Przewiesił sobie Pijusa <br>przez ramię i zapukał do okna sutereny.<br><br>- Zaraz otwieram - powiedziała żona <br>Pijusa. - Dobrze, że usnął, będzie spokój <br>do rana.<br><br>Kiedy zniknął Więzień z Pijusem, podwórko skryło <br>się w ciemnościach. Zastygło w zgrozie oczekiwania <br>na dalszy bieg zdarzeń.<br><br>Otwór beczki wyglądał jak zamarły krzyk z koszmarnego <br>snu. Nie było już wiatru