jego znakomitego poprzednika w dziedzinie chóralnej liryki, prawodawcy stylu wzniosłego - Pindara (518-438 p.n.e.).<br>Pindar był wysoko ceniony zarówno przez rzymską starożytność, jak i przez renesans, ale jako poeta trudny, rzadko bywał naśladowany. Przed naśladowaniem tebańskiego liryka ostrzegał Horacy, choć sam wiele mu zawdzięczał. Niemały wpływ wywarła poezja Pindara na Ronsarda i na Hiszpana Luisa Gongorę, a poprzez niego na nurt baroku zwany gongoryzmem. Na łacinę tłumaczył Pindara Filip Melanchton (1558), a w Polsce wykładał go Stanisław Grzepski w Krakowie w latach 1567-1569.<br>Pindar był poetą religijnym i arystokratycznym. Religijność jego tym się różniła od religijności Homera i