na gałęzie, gdzieś dzięcioł kuje w spróchniały sęk. Zerwał się więc z ziemi i na oślep, instynktownie, pobiegł w stronę drogi. Już z daleka posłyszał nieśpieszny i dźwięczny turkot wozu. Kiedy wypadł na skraj lasu, zobaczył furę pana Pluski, wielgachną i porosłą białym kurzem, a na niej drzemiącego furmana.<br>- Panie Pluska! Panie Pluska! - krzyknął z zaciśniętego gardła. Woźnica obudził się i machinalnie ściągnął lejce. Koń stanął z opuszczoną głową.<br>- Panie Pluska kochany! On tam leży, zasłabł pewnie, ani drgnie!<br>- Co jest? - spytał niezbyt jeszcze przytomny furman.<br>- Mały Krywko! Pomóż pan, na litość boską! Pluska trzepnął napiętymi lejcami po kościstym zadzie końskim