czytała, miała prawdę w głosie. Ton zgadzał się z treścią, nie było fałszu. Nad losami bohaterów płakałyśmy razem.<br>Jednak najważniejszy był dla mnie dziadek, czyli drugi mąż mojej babki. Czekał na babcię kilkanaście lat, mógł się z nią ożenić dopiero kiedy owdowiała. I zrobił to, chociaż miała już troje dzieci. Pobrali się tuż po wybuchu wojny. Dziadek chodził ze mną na długie spacery do pobliskich lasów; biegł z nami zawsze pies Tropek. Dziadek znał las doskonale z czasów wojny, był w partyzantce. W jego opowiadaniach splatały się dwa wątki, partyzancki i rodzinny. Dom stał na skraju lasu, babcine dzieci przenosiły wiadomości i