za rękę, a ona trzyma woreczek komunijny. Pusty... <br>Prowadzi mnie okrężną drogą do domu, przez wszystkie podwórka. Bo przecież wszyscy muszą zobaczyć, że jest w sukience. Słyszymy jak inne dzieci szepcą "ale ładna sukienka". Jesteśmy obie dumne. Obiecuję Anecie, że przyjdę w czwartek z aparatem i zrobię jej parę zdjęć. Podprowadzam ją pod dom. <br>- Pójdę już. <br>- Ciociu, wejdź jeszcze ze mną... <br>Otwierają się drzwi. Na szczęście matka jest trzeźwa. Jest zaskoczona, że mnie widzi. <br>- Wie pani, zatrułam się kiełbasą. - Tłumaczy swoją nieobecność w Kościele.<br>Wychodzę. W pamięci zostaje mi obraz dziewczynki w białej sukience i strasznego bałaganu. Jeszcze tylko parę schodów