nie słyszano nawet...<br>Gdzie pewnej nocy, z podejrzanym drabem<br>Zuzanna weszła w krajobrazy ciała.<br><br>Szła oślepiona - przez plecy, przez wzgórza<br>Przecięte pasmem kręgosłupa szczytów.<br>Rozkosz jej rosła jak rozległy kraj<br>Rozpięty w rzekach, drogach i podróżach.<br><br>Wołała z siebie - jak z głębi równiny,<br>Krzyczała siebie - jakby tworząc pułap<br>Stromego nieba. Pogodna i czuła<br>Do ziarnek włosów, do kropelki śliny.<br><br>Aż ogłuszony jej szczęściem - przebity<br>Strzałką języka drżącego, raniony<br>Drab począł tonąć. A więc poczuł śmierć -<br>To były z filcu utoczone dzwony.<br><br>"Cóż jeszcze mogę darować ci, Słodka?<br>Jaką pieszczotą skaleczyć tę noc?''<br>"Niech mnie z twej ręki śmierć ostra napotka,<br>Niech