jeszcze raz, nóż, solniczka, łyżka, widelec, szklanka, ach oczywiście! jeszcze wyszczerbiony talerzyk". Otóż Nabokov, gdyby czytał pastisz Queneau (o czym nie wiadomo), jednak wbrew tym żarcikom nakłaniałby nas, byśmy zwracali uwagę na przedmioty wymienione w powieści i na sposób, w jaki jej postaci odnoszą się do nich. Queneau szydzi dalej: "Pokazała się chmura, potem dwie, następnie trzy, dalej 12, 24, wreszcie 384, i na koniec trzy razy dwa podniesione do ósmej potęgi".<br><br>Tymczasem Nabokov niezrażony wzywa, byśmy nie przeoczyli rozmiaru, kolorów i stopnia zachmurzenia nieba oraz w jakim momencie jest ono wymienione przez autora, albo nawet pominięte - jak u Dickensa w "Bleak