komuś dola podarzy, miast wciąż ujmować. No, baby mamy tedy z głowy. Wiedlim, wiedlim, aż dowiedlim. Chodźcie, nie ma co tu stać.<br>Wiedźmin miał przez chwilę ochotę zaproponować wstrzymanie się z odejściem, liczył bowiem, że któraś z kobiet uzna za stosowne i zechce choćby słowem wyrazić krasnoludowi wdzięczność i podziękowanie. Poniechał jednak, bo nic na to nie wskazywało. Rozradowane spotkaniem kobiety przestały ich w ogóle zauważać.<br>- Na co czekasz? - Zoltan spojrzał na niego bystro. - Aż cię w podzięce kwieciem obsypią? Miodkiem pomażą? Zabierajmy się, nic tu po nas. <br>- Masz niewątpliwą słuszność.<br>Nie uszli daleko. Powstrzymał ich piskliwy głosik. Dogoniła ich piegowata