język sąsiada - mówi. - Zresztą u nas od lat dobre książki czytało się po polsku: "Przeminęło z wiatrem", "Lalkę". Ale ten akcent... Gdy dzwoniłam w sprawie pracy, ludzie rzucali słuchawkę.<br>Pierwszą pracę dostała pod Warszawą: opieka nad dwójką małych dzieci, sprzątanie i gotowanie dla 10 robotników, bo dom był jeszcze niewykończony.<br>Potem była opieka nad 90-letnią staruszką; jeszcze gorzej. Starzy ludzie bywają złośliwi. - Moja biła i drapała przy zmianie pampersów, a jak przychodziła jej córka, kłamała, że nie daję jej nic do jedzenia - opowiada. - Ale nie to najgorsze. Najgorsze, że człowiek nie ma ani chwili czasu dla siebie, nawet wieczorem. Jestem tu