inna.... To nie moja wina... To nie Europa, to jest Polska... majaczyła, coraz niżej pochylona pod ciężarem Kolumba. - Już nigdy nie będzie światła" - pomyślała nagle i w tej chwili przybiegło do niej oszałamiające wspomnienie opuszczonego świata: niespodziewanie piękne ruiny w wysokim, swobodnym huku lotniczych motorów, strzałów gnających po otwartym powietrzu.<br>Powoli z jej świadomości ginęło wszystko. Niosła Kolumba. Po iluś minutach, godzinach czy ciemnych dniach podrzucił jej głowę prąd świeżego powietrza.<br>Stanęli. W głębi przeświecało wyraźnie dzienne światło. Wychodzili. Niteczce zakręciło się w głowie. Słabła na myśl o świetle, o powietrzu. Nie pamiętała, jak i nikt z zamkniętych w kanale, że