widzowie odnieśliby się do tej sztuki z takim samym uznaniem co wówczas? Wątpię. Nie wznowiono przecież jego powieści napisanych jeszcze przed wojną, a późniejsza proza Jerzego, przeładowana filozoficzno-chrześcijańskimi problemami, nie zachęcała już czytelników do lektury. Stąd też po śmierci Jerzego zapanowała cisza wokół jego twórczości.<br>Po ukazaniu się "Tygodnika Powszechnego" Jerzy związał się z tym czasopismem, a później z miesięcznikiem "Znak". Ogłaszał tam artykuły poświęcone zagadnieniom filozofii katolickiej. Sądząc po jego wypowiedziach w prasie i historii o Hiobie, która była metaforą polskiej doli pod okupacją niemiecką, można by przypuszczać, że był to człowiek skłonny do ascezy i daleki od jakichkolwiek