skrzydełkami i ciemnoniebieskim odwłokiem. Przez chwilę myślał, czy jej nie zabić. Nie, bynajmniej nie za karę, lecz ze względów profilaktycznych. Gdyż uwolniona z pewnością zacznie czepiać się jego włosów i jeszcze głośniej brzęczeć. Ale podniesienie i opuszczenie pięści z pewnością zwróciłoby uwagę innych. Nie. Na razie musiał z tego zrezygnować. Poza tym, czy ta brzęcząca mucha nie mogła być czymś więcej niż tylko muchą? Może, tak jak i on, miała określone zadanie do spełnienia? <br>Nie mogąc podjąć decyzji, ponownie spojrzał na muchę. Był teraz przez nią obserwowany. Przyczajona, śledziła jego ruchy. Wystawiony na jej spojrzenie, niedoszły morderca przeląkł się własnego zamiaru