A oni rzucają się w krzaki. Taki wybór, choć oczywiście uwarunkowany konwencją tamtych tekstów, normalnemu człowiekowi może w czymś pomóc, bo jest porównywalny z tymi, przed jakimi stajemy. Trudno mi natomiast wyobrazić sobie, że mam wybierać między walką a teatrem, słowem a duszą. I jeszcze uzasadniać to cytatami z Norwida. Pozytywność bohaterów pozytywnych i brak rzeczywistego dramatu w ich wyborach to jednak słabość. I to wypływająca nie z konwencji żywotu świętych, ale raczej z Disneya. <br><br>Film jest więc przesłodzony, w wielu miejscach niezbyt prawdziwy. A jednak nie mogłem się od niego oderwać. Płakałem wtedy, gdy reżyser chciał, żebym płakał. Śmiałem się