dwaj dorośli synowie założyli rodziny i rozjechali się po Polsce. Poza nimi i jakimiś dalszymi krewnymi, nie miała nikogo bliskiego. A ponieważ Barbara T. z natury była nieufna i oschła, ludzie także unikali z nią kontaktów towarzyskich.<br>O tym właśnie myślała, leżąc już na szpitalnym łóżku i czekając na operację. Praktycznie nie miała nawet komu zostawić kluczy do swojego mieszkania w R. Jedyna osoba, której zaufałaby - siostra nieżyjącego męża - właśnie złamała nogę i unieruchomiona gipsem nie ruszała się z domu. Na niezbyt życzliwych sąsiadów także nie mogła liczyć, zatrudniane przez nią pracownice niezbyt kochały swoją szefową, przyjaciół ani bliższych znajomych nie