w Alemanii już za Ludwika Pobożnego. Otton I miał na terenie Niemiec do dyspozycji gotowy wzór, który można było zastosować przy organizacji podstaw materialnych Kościoła na Słowiańszczyźnie połabskiej. Wykorzystanie cesarskiego wzoru przez Bolesława Chrobrego w Polsce czy przez św. Stefana na Węgrzech wydaje się możliwe, choć już nieco mniej prawdopodobne. Prawdopodobieństwo, że Włodzimierz I i jego następcy przydzielając cerkwi dziesięcinę z dani przejęli (na przykład za polskim pośrednictwem) karolińsko-ottoński wzór jest, moim zdaniem, znikome. Przeciwko takiej inspiracji przemawia bizantyńskie pochodzenie ruskiego Kościoła. Tak czy owak przyczyn, dla których rozpowszechniała się praktyka uposażania Kościoła udziałem w dochodzie z publicznych danin, nie