przez pewien czas był profesorem, napisał tragedię Iephthes, która zyskała mu europejską sławę i która w 1587 r. wyszła po polsku w przekładzie Jana Zawickiego.<br>O tłumaczu prawie nic nie wiemy, nie znamy nawet dat jego życia. Wiadomo tylko, że jest jeszcze autorem poematu Charites słowieńskie na cześć Jana Zamoyskiego. Przekład z Buchanana zgrabny, ale niczym szczególnym nie wyróżnia się na tle twórczości wierszopisów końca stulecia. W Iephthesie najbardziej interesujący jest program wpisania biblijnego tematu w poetykę tragedii antycznej, czyli - inaczej mówiąc - powszechna podówczas tendencja poszukiwania motywów analogicznych.<br>Motywami analogicznymi będziemy nazywać motywy, z których jeden pochodzi z mitologii greckiej, drugi