nie ma szans<br>dotrzeć do jego osobowości; czyż nie zdarza się jednak i tak, iż ktoś<br>zupełnie obojętny na piękno przyrody zostanie przez jakiś szczególny<br>widok "rzucony na kolana", dozna na przykład fascynacji estetycznej<br>wobec piękna gór dotychczas nie widzianych. Od prostego strukturowania<br>różnorodności skał przejdzie niepostrzeżenie do strukturowania<br>paraartystycznego.<br> Przeżycia estetyczne związane z pięknem przyrody są zazwyczaj nader<br>skomplikowane i mieszają się w jednolitym procesie doznaniowym z<br>elementami pozaestetycznymi, i to w stopniu znacznie większym niż bywa<br>to w przypadku recepcji dzieł sztuki; ponadto wydaje się, iż owa<br>swoista hybrydalność jest w przypadku przyrody zupełnie<br>usprawiedliwiona i łączy się z