nowinę.<br>- Siostra Laurentowska - zapytałem. Zobaczyłem zdziwioną twarz, po której spływał deszcz. To nie były łzy. - Nazywam się Rusin.<br>- Andrzej czy Staś - zapytała.<br>- Jestem Staszek, Andrzej zginął wczoraj w katastrofie lotniczej. Był lotnikiem - nie mogłem ukryć łez. Mężczyźni zawsze się wstydzą swoich łez. Tak lubimy być silni.<br>- Cóż to za nieszczęście. Przyjmij, przepraszam, niech pan przyjmie wyrazy mego współczucia. Tak. Tak go świetnie pamiętam. Będę się modliła za jego duszę.<br>- Dziękuję. Ale proszę mówić do mnie po imieniu. Czy ma siostra dla mnie parę minut czasu? Tyle pytań pozostało bez odpowiedzi.<br>- Możemy porozmawiać, ale jestem bardzo ograniczona czasem. Jestem matką generalną Zakonu