i położył mu rękę na ramieniu.<br>- Uspokój się - mówił szybkim szeptem. - Stało się nieszczęście... Ani ci nie chcę dokuczyć, ani żadnej nie chcę wyrządzać ci przykrości... Ach, przestańże u Boga Ojca! Co ty robisz?<br>Burski przytulił głowę do jego piersi i mówił rwąc wyrazy na strzępy:<br>- Adasiu... Ja nie ukradłem... Przysięgam, że nie... Znalazłem... Ukryłem nie zdając sobie sprawy, co robię... Skusiło mnie... Byłem głupi... Pióro jest śliczne, a ja zawsze... Ja zawsze marzyłem...<br>- O, młody kretynie! - rzekł Adam udając pogodę. - Rozumiem, rozumiem... Kto tak pisze jak ty, dla tego nawet zaostrzony patyk byłby pokusą... Dobrze, już dobrze... Tylko nie płacz