mrugały latarnie. Morze było równie ciemne jak nocy poprzedniej, ale dużo spokojniejsze. Statek nie chwiał się, płynął gładko zostawiając za sobą długą białą smugę. Kiedy unosiłam głowę do góry, widziałam na dalekim niebie kilka drobnych gwiazd.<br>Nie pytam już o pozwolenie pielęgniarki. Natychmiast po śniadaniu sama wynoszę się na pokład. Przysuwam leżak jak najbliżej do burty statku, kładę się na nim i obserwuję mewy krążące nad wodą. Ich skrzydła pod światło mają kolor prawie czarny. Przysiadają na wodzie, mocne dzioby zanurzają w białej pianie. Wychwytują pożywienie, po czym sprężyście podrywają się do lotu. Mam wielką ochotę pochwycić jedną z nich, zdusić