pożerało każdą ofiarę <br>z nienasyconą łapczywością. Nie było jednak zadowolone. Wciąż głodne - biło <br>w okręt. Starało się zmyć biegających po pokładzie ludzi. Zrzucało dźwigających <br>wory z drabiny. Znowu nieszczęsna kwadrirema dała nurka. Fale wody strąciły <br>ludzi przygniatając ich worami. W zamieszaniu zdeptano rannego marynarza. Próżno <br>Łukasz starał się go osłonić. Pszenica nasiąknąwszy wodą zdawała się pęcznieć. <br>To, czym ulżyli statkowi przez wyrzucenie kilkunastu worków, zostało przez morze <br>zwrócone ciężarem wody. <br> Kiedy okręt wygrzebał się na powierzchnię, znów zaczęli wyrzucać. Lecz w końcu <br>zabrakło im sił. Ręce mdlały, zapał stygł. Walka wydawała się beznadziejna. <br>Wreszcie przestali pracować. Powrócili do swej obojętności. Z