kwietnia teatr warszawski wystawił tragedię Woltera Tankred w jego tłumaczeniu i wtedy właśnie młody i ambitny autor „wziął kopytem od Pegaza". Recenzja teatralna opublikowana w nr 35 „Gazety Korespondenta Warszawskiego" podpisana przez X-a zarzucała tłumaczowi „pośpiech i niedbalstwo", które według recenzenta bardzo raziły „publiczność stolicy". Publikacja ta odegrała przełomową rolę w biografii literackiej Zaborowskiego. Już w roku 1817 odsunął się od „najpierwszych rymotwórców" warszawskich, u których chciał pierwotnie „dobre mniemanie pozyskiwać". Jedynym wyraźnym śladem stosunków jego z literatami warszawskimi jest poemat Parnas we śnie ogłoszony w nr 30 z 1818 r. „Tygodnika Polskiego