klasztor sześciu zakonników z Bratem Albertem na czele. Jedyną ozdobą drewnianego wnętrza był krucyfiks, przywieziony przez przełożonego zakonu z krakowskiego kościoła Franciszkanów. Dziś na lewej ścianie kaplicy widnieje jeszcze portret św. Brata Alberta, a w ołtarzu - obraz Matki Boskiej Częstochowskiej.<br> W pięknym ogrodzie klasztornym znajduje się także mały domek, nazywany Pustelnią Brata Alberta (patrz trasa 4 c).<br> Przez 4 lata klasztor był siedzibą albertynów. W 1902 roku zakonnicy przekazali budynki siostrom albertynkom, a sami przenieśli się do pustelni wybudowanej w podobnym stylu powyżej, na tzw. Śpiącej Górce (po prawej, zachodniej, stronie drogi na Kalatówki). Męski klasztor spłonął w 1977 roku i