niej miejsca. Spytała nieśmiało, czy Tadeusz nie wróciłby z nią do Warszawy, gdzie ona z łatwością zarobiłaby na nich oboje. <br>- Być na utrzymaniu kobiety? Nigdy! - wykrzyknął niby żartem, ale wcale nie żartował i Ewelina o tym wiedziała. <br>Ich drogi się rozeszły, ona wróciła do swojego małego mieszkanka, on wyruszył do Puszczy Białowieskiej. Pierwsze swoje kroki skierowała do redakcji "Polityki", gdzie powitał ją szeroko uśmiechnięty sekretarz redakcji:<br>- A nie mówiłem, że pani do nas wróci!<br>- A jak się ma mój ryczałt? - odpowiedziała pytaniem. <br>- Ma się dobrze, a teraz, jak się pani zjawiła, będzie miał się jeszcze lepiej. Brakowało mi pani pióra. I