opis miłości Jahwe, ukazanego pod postacią miłującego, czyli Salomona, do Izraela, przedstawionego w postaci umiłowanej, czyli Szulamit. Dzięki temu księga świecka stała się księgą świętą i została włączona do kanonu biblijnego. Mimo to długo jeszcze fragmenty Pieśni nad Pieśniami pojmowane zupełnie dosłownie śpiewano w szynkach i gospodach, czym wywoływano oburzenie Rabbiego Akiby (Mekhilta do Wj 15, 2). Świadczy to o kruchości podstaw alegorycznej interpretacji tej księgi, przejętej mimo to później przez chrześcijaństwo, które dostosowało ją do własnych wierzeń. W interpretacji chrześcijańskiej Pieśń nad Pieśniami jest alegorycznym opisem miłości Chrystusa do jego oblubienicy - Kościoła. Takie pojmowanie Pieśni nad Pieśniami powodowało różne ekstrawagancje