końskiego kopyta. Trudno o bardziej wiarygodne świadectwo. W rozumieniu kapłana z Torejdy i jego współplemieńców, bóg chrześcijan, dosiadając wyrocznego konia, uzurpował sobie miejsce należne pogańskiemu bogu Liwów. To nie koń wskazywał kopytem przyszłość, lecz niewidzialny boski jeździec, który kierował krokami swojego konia: Świętowit w Arkonie, Trzygław w Szczecinie, Swarożyc w Radogoszczy.<br>Możemy teraz wrócić do Thietmara. Swaróg-Swarożyc był bóstwem słonecznym, sytuował się więc po przeciwnej stronie słowiańskiego Panteonu niż chtoniczny Weles. Wyniesiony do roli głównego bóstwa opiekuńczego Redarów i całego związku lucickiego, Swarożyc siłą rzeczy uzyskiwał także militarne atrybuty plemiennego przywództwa, w tym wierzchowca, na którym walczył i przepowiadał wynik