otwartą przestrzeń wyłonił się Wanyangeri. <br>Był sam. Nadszedł od strony lądu i kierował się <br>ku zatoce. Nisko zgięty pod gałęziami, nadsłuchiwał <br>i badał okolicę, po czym przemknął do następnej <br>grupy krzaków i pod jej osłoną posuwał się dalej. <br>Na podmokłym gruncie zostały odciśnięte ślady <br>stóp. Awaru oparł dłoń na grzbiecie Rai.<br><br>- Za nim... - szepnął.<br><br>Sheri zbliżył nos do świeżego tropu. Prowadził <br>nie spiesząc się i ani razu Awaru nie zobaczył przed <br>sobą sylwetki Wanyangeri, ani też nie dostrzegł ruchu <br>gałęzi. Ślady znikały w trawie albo w błotnistych <br>bajorkach, ale zawsze sheri odnajdywał je po drugiej stronie. <br>Z największą ostrożnością dotarli do