Żona była co prawda córką komunisty, sympatyzowała z komunistami i nawet wraz z braćmi spiskowała z nadzieją, że uda się usunąć tyrana, ale Saddam ani przez chwilę nie zawahał się wiedząc, że Ramadan po śmierci żony i dzieci stanie się jego zaprzysięgłym wrogiem, co się zresztą stało. Tyle tylko że Ramadan grał jak Husajn i był w swoim przedstawieniu lojalności tak wiarogodny, że Saddam mając go niemal w garści kilka razy, albo mu przebaczał ze względu na niezbędną obecność sobowtóra pod ręką, lub też czynił to z mało zrozumiałej sympatii.<br><br>Dzięki temu, że przeżył, dowiadujemy się od Ramadana o rozmachu prac