do lusterka. Rożne głupie rzeczy mi do głowy przychodziły, jedno tylko wiedziałam, że na pewno nie wrócę do domu. Minął prawie rok od mojego wyjazdu i wrócić teraz to znaczyło przegrać, przegrać już na zawsze i przyznać się do tej przegranej. O nie, co to, to nie. Nie tak łatwo.<br>Rano wzięłam kasę, poszłam do fryzjera, zrobiłam sobie zajebisty fryz, potem manicure - pazurki musiałam dokleić, bo poobgryzane miałam z tych zmartwień, kupiłam jeszcze puder, szminkę, jakieś inne duperele, no i na koniec już mi tylko na jedne rajtki starczyło, takie kabaretki z dziurami. Miałam jedna kieckę, co mi się już obstrzępiła