lat "burzy i naporu", tragedie Schillera - Wallenstein, Zbójcy, Fiesko, Intryga i miłość - i przede wszystkim prekursorski wobec koncepcji romantyków (ale i wobec wszelkich dram stylu przygód i grozy, czerpiących zeń efekty sceniczne) Götz von Berlichingen Goethego (fascynowało w nim nawiązanie do historii własnego narodu, a bulwersowało przyznanie racji zbuntowanym poddanym).<br>Raptowna ewolucja inscenizacji, inspirowana zachwycającymi wyobraźnię możliwościami otwieranymi przez nowości z dziedziny techniki, rozbudzała wśród ludzi teatru nieuchronne dążenie do suwerenności, do uwolnienia sceny spod pełnej podległości słowu poetyckiemu. Z kolei te widowiskowe efekty, choć fascynowały poetów, nie musiały wcale odpowiadać ich wyobrażeniom o stylu ewentualnego wystawiania własnych dzieł.<br>Toteż - chociaż