11 : 298), czy Galium vernum , które sięga w Tatrach po 1585 m n.p.m. (l.c. str. 297)? Autor zresztą dość beztrosko zalicza pewne gatunki po dwa razy do różnych elementów: Potamogeton nitens (str. 152 i 160), Juncus squarrosus (str. 151 i 160), Carex Michelii (str. 162 i 166). Rekord biją Lathyrus laevigatus , raz na str. 158 umieszczony wśród roślin subalpejskich, a na str. 167 w grupie gatunków eumediterrańskich i submediterrańskich oraz Clematis recta , raz wymieniony na tej samej 165 str. jako eupontyjski, a nieco niżej jako subpontyjski.<br>Rozdział 6 nosi tytuł "Ochrona flory" (a roślinności nie?). Odbiega on charakterem