las. W środku kręgu kobieta. Wysoka, o smagłej skórze, oczach wąskich i lśniących, prostych, czarnych włosach, opadających na ramiona. Na czole wytatuowane znamię Ust Nieba, na policzkach czarne znaki władzy. Luźna szata otula jej ciało, na piersi wisi naszyjnik. Każde ziarno jest kamyczkiem z obcych Kręgów. Kobieta klęka, całuje Ziemię Rodzicielkę.<br>Magwer widzi wszystko wyraźnie i choć nie może znać jej imienia, wie, kim jest ta kobieta.<br>Kiedy pojawiła się wizja, zniknął ból i Magwer zapomniał, kim jest, co się z nim dzieje, zapomniał o wszystkim. Obraz wypełniał jego oczy, uszy, nozdrza, całą głowę, ciało. Kobieta znów stanęła, rozłożyła ręce, cień