się pełnego czasu teraźniejszego w wierszach Herberta, sprawiają, że współczesność nie może w nich istnieć samodzielnie i neutralnie, nie może przemówić własnym głosem. Nie może - ponieważ od razu jest przechwycona przez gotowy kontekst: symbolicznej historii narodowej, uniwersalnych mitów kultury. To zresztą łączy twórczość Herberta z twórczością innych wspominanych tu pisarzy: Rymkiewicza i obu Brandysów. Ich utwory cechują się romantyczną wiarą w moc literatury i artysty, który zdolny jest kreować w swojej sztuce "prawdziwsze" oraz "intensywniejsze" życie narodu.<br> Mówiło się o utworach tych pisarzy, że są literaturą świadczącą, świadectwem prawdy. Tymczasem mają one niewielki kontakt z teraźniejszością, w której powstawały. Oferują zwykle