wstały.<br> Do obucha i do piły<br> my sie wtedy pomodliły<br> i co trza pozapalały.<br> Rośnie piec!<br>CHŁOPI wznoszą ręce o czerwonych dłoniach, rzucają na<br>ziemię siekiery i piły. Przerażenie. Czerwone plamy ruchomych reflektorów.<br>JEDEN Z EMIGRANTÓW woła Poliiiiice! (zamieszanie;<br>rosnące na moment echa pieśni rewolucyjnej. CHŁOPI się<br>wycofują; znikają EMIGRANCI)<br>SŁOWACKI wybiega na brzeg sceny; światło na nim<br> Konfederaci... bracia! Niech ten dzień<br> uderzy w Dzieje, aż naród odjęknie.<br> Słońca na maszty, bo skończył się cień...<br> Od krzyku naszego niewola rozpęknie,<br> mur się rozwali od naszego krzyku,<br> gdy ławą ruszy tysiąc robotników,<br> gdy twardą pracą pójdą w polski grunt!<br> W pył